رئیس کمیسیون یکسان مجمع تشخیص مصلحت نظام می‌گوید محمود احمدی‌نژاد در دوره ریاست آیت‌الله هاشمی شاهرودی حضور فعالتری در جلسات دارد.
واکنش‌ها احمدی‌نژاد در مجمع به روایت یک شاهد عینی
عبارات مهم : برخورد
رفتار احمدی‌نژاد در مجمع به روایت یک شاهد عینی: فعال تر شده است ولی با کسی مواجهه کلامی ندارد / تصویر خنده احمدی نژاد مربوط به انتقاد توکلی نیست
به گزارش خبرانلاین ؛علی احمدی مدیر کمیسیون یکسان مجمع تشخیص مصلحت نظام و دفتر مقام معظم رهبری روایتی از رفتارهای احمدی‌نژاد در جلسات مجمع تشخیص مصلحت نظام داشت. به گفته او زمانی که احمد توکلی به مواضع تند احمدی‌نژاد انتقاد کرده و او در پاسخ خندیده بود، عکاسان در جلسه حضور نداشتند و تصویری که انتشار یافته مربوط به بخش دیگری از مذاکرات مجمع تشخیص مصلحت نظام بوده هست. به زعم وی قطعا توکلی انتظار داشت، دیگر اعضای مجمع این موضع گیری را پیگیری کنند. ولی با وجودی که مواضع بیرونی آقای احمدی نژاد مورد تأیید کلیت مجمع تشخیص و اکثریت اعضای آن نیست، شاید بنا به مصلحتی این مسئله پیگیری نشد. احمدی راجع به تحمل بالای نظام و برخوردهای احتمالی آتی با احمدی‌نژاد هم سخن گفت.
واکنش‌ها احمدی‌نژاد در مجمع به روایت یک شاهد عینی
شما از سال ۷۷ تاکنون در مجمع تشخیص مصلحت نظام حضور دارید. آقای احمدی نژاد زمانی که مدیر جمهور بود جایگاه مجمع تشخیص مصلحت نظام را قبول نداشت. حتی به وزرای خود گفته بود اگر با مجمع تشخیص همکاری کنند، توبیخ می شوند. ولی بعد از آخر ریاست جمهوریاش، حکم رهبر انقلاب جهت عضویت در مجمع تشخیص مصلحت را پذیرفت و در جلسات شرکت کرد، این تناقض در واکنش‌ها آقای احمدی نژاد را چه طور ارزیابی می کنید؟
از دو منظر می شود نگاه کرد، اصولا روسای جمهور به باعث مشغولیتی که دارند، کمتر می توانند در جلسات مجمع تشخیص مصلحت حضور پیدا کنند. از این جهت آقای روحانی و آقای احمدی نژاد تفاوتی با هم ندارند ولی تفاوت ارزش در سفارش به همکاری یا عدم همکاری وزرا با مجمع تشخیص است که به آن اشاره شد. بله آقای احمدی نژاد در وقت ریاست جمهوری اش بنا به دلیلی که فقط خودش می داند، به وزرا توصیه کرده بود، همکاری کمتری با مجمع تشخیص انجام دهند. اعتقاد دارم فرد هنگامی که در نقش های متفاوت قرار می گیرد شاید مواضع مختلفی داشته باشد، همان طور که امکان دارد اعضای شورای نگهبان هنگامی که مصوبه ای را خلاف شرع و قانون اساسی می دانند، در جلسه مجمع تشخیص مصلحت نظام به همان عنوان رأی مثبت دهند.
رئیس کمیسیون یکسان مجمع تشخیص مصلحت نظام می‌گوید محمود احمدی‌نژاد در دوره ریاست آیت‌الله هاشمی شاهرودی حضور فعالتری در جلسات دارد.
آقای احمدی نژاد در مناظرات انتخاباتی سال ۸۸ به مردها هاشمی و ناطق نوری انتقادات تندی کرد و خیلی ها معتقدند این مسئله باعث دوقطبی شدن فضای جامعه شد. او بعد از ریاست جمهوری به جلسات مجمع تشخیص مصلحت آمد. آقای هاشمی چگونه برخوردی با او داشت؟
او مدیر جمهور سابق و عضو مجمع تشخیص مصلحت بود، حتی بعد از ریاست جمهوری نیز تغییری در جایگاه نشستن او صورت نگرفت یعنی در جایگاه می نشست که روسای سه قوه می نشستند ولی در دوره تازه جایگاه نشستنش عوض کردن کرد. فارغ از این مسئله آقای احمدی نژاد هویت خود را در تعریف هویت رقیبش معرفی می کند. این رویکرد در سال ۸۸ بود، امروز نیز شاید به شکل دیگری شاهدش هستیم.
رفتار آقای احمدی نژاد در جلسات مجمع تشخیص مصلحت نظام بعد از ریاست جمهوری چه طور بود؟
قبل از شروع دوره جدید، غالبا مشی آقای احمدی نژاد در جلسات مجمع سکوت بود یا حضور و بروز فعالی در مباحث صحن مجمع تشخیص مصلحت نداشت، به جلسات می آمد و به مباحث گوش می داد ولی نه در کمیسیون ها و نه در صحن مجمع فعال نبود. ولی در دوره تازه با ریاست آقای شاهرودی، در صحن مجمع زیاد به مباحث ورود می کند و فعالیت بیشتری در کمیسیون ها دارد.
واکنش‌ها احمدی‌نژاد در مجمع به روایت یک شاهد عینی
وقتی تصویر های جلسات مجمع تشخیص مصلحت نظام می آید، خیلی جهت عموم جالب است که بدانند مردها قالیباف، رئیسی، احمدی نژاد و دیگران کجا می نشینند. آیا جایگاه نشستن ها تصادفی است یا از قبل تعیین می شود؟
جز ۶ صندلی مربوط به مدیر و دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام، سران سه قوه و مدیر مجلس خبرگان رهبری، قطعا ترتیب و چینش نشستن بقیه اعضا تصادفی هست. اعضای مجمع همه از طرف مقام معظم رهبری حکم دارند و همه در عضویت مجمع تشخیص مصلحت یکسان هستند، هر کسی سریعتر بیاید و روی یک صندلی بنشیند، نفر بعد جای دیگری می نشینند. مثل مجلس نیست که صندلی ها هر ۶ ماه قرعه کشی شود و صندلی هر نماینده مشخص باشد.
شما گفتید که آقای احمدی نژاد در دوره تازه مجمع تشخیص مصلحت نظام همکاری بیشتری در مباحث دارد. شیوه آقای احمدی نژاد این است که در طرح بحث همواره می کوشد، فضای جلسه را بین نظر خود و نظر مخالف دوقطبی کند. در جلسات مجمع نیز این رویکرد را دنبال می کند یا رویه همکاری جویانه دارد؟
رئیس کمیسیون یکسان مجمع تشخیص مصلحت نظام می‌گوید محمود احمدی‌نژاد در دوره ریاست آیت‌الله هاشمی شاهرودی حضور فعالتری در جلسات دارد.
باید یک تفکیکی بین آقای احمدی نژاد عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و ورودش به مباحث حاضر در دستورکار صحن مجمع با آقای احمدی نژادی که در بیرون مواضعی را اتخاذ می کند، قائل بود. موضوعاتی که در مجمع تشخیص مصلحت نظام مطرح می شود، حالت تقابلی ندارد؛ همه اعضا بر دستور جلسه متمرکز هستند و چون وقت کم است موافقان و مخالفان نظر خود را راجع به عنوان بیان می کنند. بنابراین با توجه به فضای جلسه، مباحث متفرقه یا مواجهه کلامی بین افراد ایجاد نمی شود یا خیلی کم مطرح می شود.
البته صحن مجمع تشخیص مصلحت نظام محل تضارب آراست تا عالی ترین راهکار جهت عنوان مورد بحث تصمیم گیری شود بنابراین راه حل ها و راهکارهای مختلفی بیان و بعد از طرح همه نظر ها، جمع بندی انجام می شود. توصیه جالب آنکه در مجمع گاهی دو فرد با دو نظر کاملا متفاوت به لحاظ سیاسی روی یک عنوان کارشناسی اتفاق نظر پیدا می کنند. البته تفاوت نظر های اعضا راجع به گزارشات پیش از ورود به دستور در مباحث امنیتی، سیاست خارجی و … مشهود است.
واکنش‌ها احمدی‌نژاد در مجمع به روایت یک شاهد عینی
حضور آقای احمدی نژاد در جلسات مجمع تشخیص مصلحت نظام حاشیه ای ندارد؟
خیر.
یعنی خیلی عادی می آید و در جلسات شرکت می کند، نظرات خود را راجع به مباحث حاضر در دستورکار می دهد، بعد هم می رود؟
بله. البته هنوز وقت زیادی از دوره تازه نگذشته که بخواهیم ارزیابی داشته باشیم چون مباحث جدی که باید مورد جرح و تعدیل قرار بگیرد در دستور کار مجمع تشخیص نبوده هست. در مجموع در طلیعه این دوره شاهد حضور فعالتری از آقای احمدی نژاد در جلسات مجمع هستیم که فعلا بدون حاشیه است و اگر حاشیه ای وجود دارد مربوط به مباحث بیرونی است که حاشیه آن وارد جلسات مجمع می شود.
بعد از اتفاق بست نشینی خیلی ها می درخواست کردند ببینند هنگامی که آقای احمدی نژاد به جلسات مجمع می رود سایر اعضا با او چگونه برخوردی خواهند داشت.
در عنوان بست نشینی و مواضع اخیر آقای احمدی نژاد، من از هیچ عضو مجمع نشنیدم که مواضع او را تأیید کند ولی برعکس دیدم بعضی اعضا مواضعی در نقد عمل او داشتند. حتی آقای احمد توکلی در جلسه مجمع به سخنان اخیر آقای احمدی نژاد تصویر العمل نشان داد و قطعا انتظار داشت، دیگر اعضای مجمع این موضع گیری را پیگیری کنند. ولی با وجودی که مواضع بیرونی آقای احمدی نژاد مورد تأیید کلیت مجمع تشخیص و اکثریت اعضای آن نیست، شاید بنا به مصلحتی این مسئله پیگیری نشد.
یادم می آید به مناسبت شروع به کار مجلس نهم در هفتم خرداد ۹۱ هنگامی که آقای احمدی نژاد پشت تریبون رفت آقای ناطق صحن مجلس شورای اسلامی را ترک کرد. در جلسات مجمع روابط او و احمدی نژاد چطور است؟
گاهی اوقات آقای احمدی نژاد و ناطق نوری حداقل در دوره قبل صندلی هایشان به هم خیلی نزدیک بود.
در دوره تازه دیدید که آقای ناطق و آقای احمدی نژاد کنار هم بنشینند؟
خیر، ظاهرا در دو ضلع متفاوت هستند ولی در هر صورت فاصله زیادی با هم ندارند.
آقای احمدی نژاد و اطرافیانش در مواضع اخیرشان بعضی از اعضای مجمع همچون روسای قوا، آقای رئیسی و مصباحی مقدم را نشانه سخنان تند خود قرار دادند. آیا کسی به آقای احمدی نژاد در جلسه مجمع تشخیص مصلحت نظام نگفت «انتظار چنین کاری را از او نداشت»؟
اتفاقا به نظرم بعضی از اعضا چنین انتظاری را از آقای احمدی نژاد داشتند. اگر کسی تخلفی کرده باید در قالب فرایند عادی قضایی با او برخورد شود، حالا اگر آقای احمدی نژاد و دوستانش بخواهند این روال و فرایند عادی را تحت شعاع قرار دهند به عبارت دیگر سطح تقابل را از یک سطح عادی به سطح بالاتر بکشانند و فضا را از یک فضای قانونی و حقوقی به یک فرایند سیاسی و اجتماعی بکشانند آیا همراهی با آنها مناسب است؟ شاید بعضی ملاحظات این باشد که سطح برخورد با تخلفات عوض کردن نکند و با طراحان این پرسشها همراهی نشود. ولی آیا این ملاحظات تا بی نهایت ادامه پیدا می کند؟ خیر تا بی نهایت ادامه پیدا نمی کند. بالاخره هر موضوعی مطلوبیت خاص خود را دارد. از حد مطلوبیت عبور کند، قطعا برخوردها و تصویر العمل ها متفاوت خواهد بود.
یعنی برخورد قضایی یا خلع مسئولیت از عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام اتفاق می افتد؟
من زیاد حالت اول را ترجیح می دهم. یعنی هر تخلفی صورت گیرد، باید برخورد با آن در قالب فرایند قضایی و حقوقی دنبال شود. خلع عضویت راحت ترین نوع برخورد هست، همواره نباید سراغ راحت ترین راه ها رفت. جمهوری اسلامی، نظام با ظرفیتی است بنابراین تحمل چنین نظر هایی نباید برایش سخت باشد. شاید خلع عضویت از مجمع تشیخص مصلحت نظام، به ایجاد فضایی که آن افراد دنبالش هستند، کمک کند.
برخی می گویند نظام در قبال هنجارشکنی ها و تابوشکنی احمدی نژاد با تساهل و تسامح واکنش‌ها می کند ولی با یکسری مقامات قبلی چنین رویکردی نداشت، به طور مشخص آقای مطهری چنین دیدگاهی دارد می گوید «در فتنه آقای احمدی نژاد هم نقش داشت یا با وجودی که آقای خاتمی یک دهم تابوشکنی های احمدی نژاد را انجام نداد ولی دائم محدودیت هایش زیاد می شود، در برابر احمدی نژاد امکان سفر و بیان هر صحبتی را دارد». البته آقای مطهری زمانی چنین حرفی را زد که هنوز آقای احمدی نژاد مواضع اخیرش را بیان نکرده بود. نظر شما چیست؟
تفاوت برخورد را زیاد نمی بینم. حتی راجع به مردها کروبی و موسوی هم تسامح صورت گرفت و وقت مناسب به آن اشخاص داده شد. در مسیری که نظام در برخورد با تخلف افراد دارد تبعیضی نمی بینم. توصیه دیگر اینکه گاهی بر اثر بعضی آبشخورهایی فکری که در خارج است امکان دارد جریان های فکری منحرف شوند یا افرادی در درون آن اقدام به تابوشکنی کنند، در مواجهه با این جریان ها، گام نخست نباید برخورد قهری باشد بلکه ابتدا جهت آنکه این جریان ها تبدیل به یک فرقه و جریان انحرافی نهادمند نشوند باید ریشه های فکری ارزش جهت افکار عمومی تبیین شود.
شما در مجلس هفتم همراه آقای افروغ، ابوطالب، امیدوار رضایی، عادل آذر و مرحوم مدنی بجستانی فراکسیونی وفاق و کارآمدی را تشکیل دادید. یکی از مرزبندی های فراکسیون وفاق و کارآمدی با فراکسیون اکثریت مجلس انتقادهای بود که به دولت آقای احمدی نژاد داشتید. شما گفتید این انحراف ممکن است تبدیل به یک فرقه شود. آیا آن وقت این انحراف دیده نشد؟ انحرافی که امروز از آن به فرقه زنبیلیه یاد می کنند. آن وقت شما چه احساس خطری راجع به بعضی عملکردهای دولت آقای احمدی نژاد داشتید؟
موضع فراکسیون وفاق و کارآمدی انتقاد نسبت به دولت و حامیان دولت در مجلس بود. سه ماه بعد از شروع کار دولت نهم نخستین نطق پیش از دستورم ۹ آذر سال ۸۴ بود که راجع به تفاوت «اصولگرایی با ماجراجویی» صحبت کردم. آنجا به ادبیات احمدی نژاد راجع به هلوکاست و نابودی اسرائیل انتقاد کردم و گفتم «سیاست کلی ما هر فلسطینی اعم از مسلمان، مسیحی و یهودی یک رأی بود، حالا نتیجه اش هر چه شد». البته نتیجه این سیاست نابودی اسرائیل می شود ولی بالاخره راهکار ما جهت عرصه بین الملل راجع به حل این عنوان تحقق دموکراسی بود که رویکردهای آقای احمدی نژاد با این سیاست سازگاری نداشت. در پرسشها داخلی هم موارد مشابه داشتیم بنابراین از ابتدا اعتقاد بودیم باید بین اصولگرایی و ماجراجویی تفاوت قائل شویم. هزینه های زیادی را هم به طور شخصی و فراکسیونی پرداخت کردیم.
بعد از منزل نشینی ۱۱ روزه احمدی نژاد یک مقاله نوشتم که «نه احمدی نژاد می خواهد و نه اطرافیان می گذارند». سه حالت را در آن مقاله آوردم که «خود احمدی نژاد بگوید من تا اینجا آمدم و از اینجا به بعد را نمی توانم ادامه دهم و استعفا می کنم». حالت دوم «طرح عدم کفایت سیاسی مدیر جمهور بود». این دو حالت را نه احمدی نژاد دنبال می کرد و نه اطرافیانش می گذارند این راهکارها به نتیجه برسد بنابراین ناچار به نظر می رسد مثل استخوانی در گلو تا آخر دوره ریاست جمهوری باید این اوضاع را تحمل کرد. مقاله دیگرم با عنوان «هشداری که جدی گرفته نشد» بود و نوشتم که «بارها ما هشدارها را داده بودیم که این جریان انحرافی است». بعضی می گفتند جریان انحرافی در دولت ایجاد شده است است ولی کار به جایی رسید که هنگامی که من در شیراز صحبت داشتم گفتم «برخی می گویند یک جریان انحرافی در دولت ایجاد شده است ولی اصلا ما معتقدیم دولت خودش منحرف شده است هست. بنابراین ما هشدارها را داده بودیم.
یعنی در تشخیص انحراف پیش رو بودید؟
بله. معمولا پیشروها هزینه سنگینی می دهند. ما هم این هزینه ها را پذیرفتیم. در مجلس هشتم بعضی گفتند احمدی نژاد با ولایت مسئله دارد ولی این جریان با مبنای فکری محدود ولی ایدئولوژیک مسیر خودش را ادامه داد. امروز اعتقاد دارم اگر ریشه های این جریان فکری خوب جهت مردم تبیین نشوند، مسیرشان ممکن است به سرانجام جریاناتی مثل فدائیان خلق اکثریت و اقلیت و مجاهدین خلق بیانجامد. یعنی مسیری می شود که راهی جز دست بردن به اسلحه پیدا نمی کنند. حالا اسم ارزش را هرچه به عنوان نمونه “فرقه زنبیلیه ” بگذاریم ولی باید دید به کجا دارند ختم می شوند؛ بعد مورد نیاز و مهم است که از رسیدن این جریان به آن مرحله نهایی جلوگیری شود. ثانیا اگر می خواهد به آنجا ختم شود با یک حداقل هایی باشد تا هزینه ها کم کردن پیدا کند. اعتقاد دارم انقلابی بودن باید مسیر خود را طی کند ولی از طرفی مراقب هم باید بود که کسانی خیز برداشتند تا از مفاهیمی همچون انقلابی بودن و بعضی نهادها که دچار تحولاتی شدند سوءاستفاده کنند. باید مراقب بود که آنها توفیقی به دست نیاورند یعنی نتوانند با چنین امواجی حاکم بر این نهادها شوند. و باید انقلابی بودن به معنای واقعی را در جامعه و فعالیت ها دنبال کنیم.
این هشدارها آن وقت مورد توجه قرار نگرفت، حتی در سال ۸۸ حمایت ها زیاد هم شد. اخیرا آیت الله مصباح که جزء حامیان آقای احمدی نژاد بودند نیز وجود انحراف را در او تأیید کردند. ولی این سئوال پابرجاست که وظیفه آن مردمی که براساس همین حمایت به آقای احمدی نژاد رأی دادند چه می شود؟ چه کسی باید هزینه تصمیماتی را که در دولت آقای احمدی نژاد اتخاذ شد، جبران کند؟ تحلیلی است که آقای احمدی نژاد دارد برابر نظام می ایستد و نگاه افکار عمومی را به نظام منفی می کند، چه طور می توان جلوی این مسئله را گرفت؟
باید به دو توصیه توجه کرد. توصیه اول آنکه حضرت امام در کتاب کشف الاسرار که سال ۱۳۲۲ منتشر شد، سه جریان فکری «روشنفکری دین ستیز با نماد احمد کسروی و فتعلی آخوندزاده»، «استبداد با نماد رضاشاه» و «تحجر و مقدس مابی با نماد حوزه های علمیه آن وقت و انجمن حجتیه» را نفی کرد تا نظریه «تلفیق دین و سیاست و نظریه ولایت فقیه» را با نفی این سه جریان فکری مطرح کند. چون هر سه جریان در تلفیق دین و سیاست مسئله داشتند. بعضی دین را ابزار خود قرار می دادند و بعضی دین را افیون می دانند.
حالا این سئوال مطرح می شود که آیا انتظار داریم جریانات فکری بعد از تبیین اولیه نابود شوند؟ خیر، جریانات فکری منقطع نمی شوند و در طول تاریخ استمرار دارند. ممکن است در یک مقطعی به حاشیه بروند و در یک مقطعی در زرورق های تازه با ادبیات تازه برجسته شوند. یکی از پرسشها امروز ما آن است که مرزهای بین تحجر با تمایلش به استبداد، مرز بین استبداد با روشنفکری دین ستیز، مرز بین روشنفکری دین ستیز با روشنفکری دینی روشن نیست و کسی مثل شهید مطهری را هم نداریم که بیاید مرزهای اینها را براق کند.
در برابر فعالان و نه اندیشه ورزانی وجود دارند که بر مبنای این اندیشه ها گاهی آگاهانه و گاهی ناآگاهانه عرضه اندام می کنند بنابراین ریشه برخورد با اندیشه ها و نگرش های فکری هر لحظه قضایی و قهرآمیز نیست. باید این دوبال را با هم جلو برد یعنی به بحث های فکری با تبیین های فکری پاسخ داد و با بحث های مصداقی تابوشکنانه و عبور از مرزها از طریق نهادهای رسمی قضایی برخورد کرد.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی شاهد دو تفکر در چارچوب «جهان بینی شهید مطهری» و دیگری «پاسداری از سنگرهای ایدئولوژی آیت الله مصباح» هستیم. در طول تاریخ از گذشته تا الان یک جریان فکری در کتاب های حضرت آیت الله مصباح یزدی وجود دارد. این جریان فکری ممکن است کاملا منطبق بر اندیشه شهید مطهری نباشد یا زاویه های آن با اندیشه های شهید مطهری معیّن باشد.
حالا یک نگرش فکری ممکن هست، در گزینش مصداقش اشتباه کرده باشد ولی این مسئله باعث نمی شود که در نگرش خود تجدید نظر کند. یعنی حضرت آیت الله مصباح یزدی مصداقی {احمدی نژاد} را تأیید و این مصداق در مقطعی آسیب های جدی به نگرش فکری، جامعه و نهادهای رسمی وارد کرد ولی آیا آن نگرش فکری تعطیل خواهد شد؟ خیر تعطیل نخواهد شد در طول تاریخ ادامه پیدا می کند.
واژه های کلیدی: برخورد | علی احمدی | احمدی نژاد | احمدی نژاد | ریاست جمهوری | دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام | اخبار سیاسی و اجتماعی
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
